Szaman jest w stanie nie odnieść żadnej rany, przyjmując na siebie cios, który spowodowałby rozległe obrażenia u zwykłego człowieka. A to wszystko dzięki Foryoku. Jest to jego "pancerz" foryoku.

Szaman bez połączenia z duchem jest w stanie przeciwstawić się każdemu ciosowi, w  który został wyprowadzony za pomocą broni, w której nie ma foryoku. Porównywana jest dwukrotność Mocy takiej Broni (wraz z siłą wojownika, który nią włada, jeśli to broń biała) i stan Foryoku szamana, który obrywa. Jeśli większy jest stan Foryoku, to rany (lub inne obrażenia) nie zostają zadane, a stan Foryoku zostaje pomniejszony o dwukrotność Mocy Broni z której oberwał (wraz z siłą wojownika, który nią włada, jeśli to broń biała). W innym wypadku rany (lub inne obrażenia) zostają zadane, a stan Foryoku się nie zmienia. Inne typy ciosów (w które foryoku zostało włożone) zadają mu rany (lub inne obrażenia).

Szaman, który używa Jedności Ducha jest w stanie przeciwstawić się każdemu ciosowi, nawet takiemu, w który zostało włożone foryoku. Porównywana jest dwukrotność Mocy Uderzenia wyprowadzonego ze zwyczajnego ataku bądź umiejętności ofensywnej i stan Foryoku szamana, który obrywa. Jeśli większy jest stan Foryoku, to stan Foryoku zostaje pomniejszony o dwukrotność Mocy Uderzenia. W innym wypadku, Jedność Ducha zostaje przerwana, a stan Foryoku się nie zmienia.

Szaman, który używa Jedności Doskonałej jest w stanie przeciwstawić się każdemu ciosowi, nawet takiemu, w który zostało włożone foryoku. Porównywana jest Moc Uderzenia wyprowadzonego ze zwyczajnego ataku bądź umiejętności ofensywnej i stan Foryoku szamana, który obrywa. Jeśli większy jest stan Foryoku, to stan Foryoku zostaje pomniejszony o Moc Uderzenia. W innym wypadku, Jedność Ducha zostaje przerwana, a stan Foryoku się nie zmienia.

Szaman, który używa Kontroli Ducha jest w stanie przeciwstawić się każdemu ciosowi, nawet takiemu, w który zostało włożone foryoku. Porównywana jest dwukrotność Mocy Uderzenia wyprowadzonego ze zwyczajnego ataku bądź umiejętności ofensywnej i stan Foryoku szamana, który obrywa. Jeśli większy jest stan Foryoku, to rany (lub obrażenia) nie zostają zadane, a stan Foryoku zostaje pomniejszony o dwukrotność Mocy Uderzenia. W innym wypadku rany (lub inne obrażenia) zostają zadane, a stan Foryoku się nie zmienia.

Szaman, który używa Maksymalnej Kontroli Ducha posiada naturalną "tarczę" wytworzoną z astralnego ciała ducha zawartego w przedmiocie. "Tarcza" ta broni go przed wszystkimi atakami wyprowadzonymi frontalnie. Porównywana jest Moc Broni z Mocą wrogiego Uderzenia. Jeśli większa jest ta druga (bądź równa), kontrola ducha zostaje przełamana. Jeśli jest mniejsza, moc broni trafionego pomniejsza się o moc uderzenia atakującego (a później Maksymalna Kontrola Ducha przechodzi zazwyczaj do stanu wyczerpania Kontroli Ducha i przedmiot "posiada" Moc Podstawową, gdyż jak wiemy, maksymalna kontrola ducha trwa jedną turę). Jeśli atak nie jest frontalny (np. z zaskoczenia), to rana (lub obrażenie) zostaje zadane. W przypadku ataków frontalnych, nie ważna jest także poniższa zasada (dla pozostałych cech nadal obowiązuje).

UWAGA: te szamańskie cechy dotyczą tylko ran lub innych obrażeń (np. złamania, skręcenia, stłuczenia itp.). Inne skutki mechaniczne uderzeń (np. zgięcie tułowia podczas oberwania w przeponę, ból) występują nadal.

Zderzenia Przedmiotów następują wtedy, gdy broń uderza w inną broń. Jeśli:

a) Atakujący (A) atakuje Broniącego (B) w ten sposób, że B blokuje uderzenie, to:
Moc Broni A zostaje pomniejszona o 1/2 Mocy Obrony B, a Moc Obrony B o Moc Uderzenia A.

b) A atakuje B w ten sposób, że B także atakuje A i obie bronie zderzają się, to:
Moc Broni A zostaje pomniejszona o dwukrotność Mocy Uderzenia B, a Moc Broni B zostaje pomniejszona o dwukrotność Mocy Uderzenia A.

Broń o Mocy mniejszej bądź równej 0, ulega automatycznemu zniszczeniu.